Katalog wystawy "Potęga awangardy", Muzeum Narodowe w Krakowie, 2017, Magdalena Czubińska

”Sroka jest malarzem i grafikiem krakowskim. Należy do pokolenia zwanego „nowi dzicy”, które to określenie mówi o ich upodobaniu do prymatu ekspresji. Jest artystą reagującym i zaangażowanym w rzeczywistość.
Jako obserwator lubuje się w anegdocie, pastiszu i grotesce, zamierzonej wulgarności, patosie i perwersji.
Obrazy i grafiki są często bezpośrednim, zjadliwym komentarzem do politycznych okoliczności.
Często pojawia się sadomasochistyczny wątek erotyczny wzmocniony nie tylko ekspresyjną i deformującą formą, ale także skontrastowanym, agresywnym kolorem.
Ryciny podejmują tematy wykorzystane w obrazach olejnych.
Jest to często krytyka społeczna, wskazującą na panującą degenerację estetyczną i prymitywizm intelektualny rozprzestrzeniające się w obecnym świecie
Rycina pochodzi z cyklu  „Malleus Maleficarum” (Młot na czarownice”). 
Przedstawia mężczyznę w stroju kata, w kapturze na głowie, siedzącego na łące w pozycji lotosu.
Za nim, po prawej, czeka wbity w ziemię topór.
Malleus maleficarum to traktat na temat magii opublikowany w 1487 roku.
Był uważany za podstawowe dzieło na temat czarów, czarownic i ich związków z szatanem.
Za autorów uważani są dwaj dominikanie. Byli oni uprawnieni do działań inkwizytorskich na terenie Bremy, Kolonii, Trewiru i Moguncji.
Autorzy wskazują na kobiety, jako stworzenia słabsze i przez to podatne na działania szatana, opisują także czyny lubieżne z diabłami.
W ostatniej części traktatu pouczają, jak  prowadzić procesy czarownic, torturować je i jak skazywać.”