Katalog wystawy w Pałacu Sztuki, Kraków 1997
Jurgen Weichardt, Konrad Oberhuber, Tomasz Gryglewicz..
JÜRGEN WEIHARDT, krytyk sztuki,Oldenburg
Gdy Jacek Sroka jako student krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych poznawał tajniki twórczości plastycznej, europejska awangarda właśnie rozstawała się z nudą neorealizmu i sięgała po nowe formy malarstwa ekspresyjnego. W Düsseldorfie, Paryżu, Mediolanie i Nowym Jorku młodzi odkrywali nowe sposoby prezentacji, co znajdowało swój wyraz w każdej dziedzinie malarskiego obrazowania. Od dzieł, które pochodzą z wcześniejszych epok, ich prace odróżnia rozmach, z jakim operują kolorem, narcystyczne portretowanie własnej młodości, motywy nocnych ekstaz i swoboda w doborze środków.
Prof. KONRAD OBERHUBER, historyk i krytyk sztuki, Dyrektor Albertina Sammlung, Wiedeń
Jacek Sroka należy dzisiaj do najbardziej cenionych przedstawicieli kierunku figuratywnego szkoły krakowskiej, reprezentowanej w grafice powojennej przez Konrada Srzednickiego (1894-1993), którego początki twórczości sięgają lat trzydziestych, oraz przez Mieczysława Wejmana (ur. 1912) i jego syna Stanisława (ur. 1944). Urodzony w roku 1957 Jacek Sroka studiował u pierwszego, następnie przez długie lata (1981-1989) współpracował z drugim.
Prof. TOMASZ GRYGLEWICZ, historyk i krytyk sztuki, UJ, Kraków
Obraz Jacka Sroki z 1996 roku przedstawia Powieszonego - człowieka w towarzystwie dwu psów. Wiszą oni do góry nogami (nasuwa się skojarzenie z Baselitzem) w drewnianej konstrukcji, tworzącej także optyczne obramienie całej kompozycji. W tle znajdują się wizerunki drobnych, ostrych narzędzi z drewnianymi rękojeściami. Ostrza tychże narzędzi skierowane są również do dołu, co podkreśla ogólną ideę tego obrazu. Tonacja kolorystyczna opiera się na dominacji zimnego błękitu ultramarynowego, przechodzącego bądź w fiolet, bądź w zieleń. Jasny drugi plan kontrastuje silnie z ciemnymi, tajemniczymi postaciami.
